Merhaba sevgili okuyucularım bu hafta sizlerle ebeveynlerin zaman içinde çocuklarına karşı istemeden de olsa öfkeli şekilde bağırıp çağırarak kendini ifade ettikten sonraki pişmanlık duygularıyla kendilerini rahatsız hissettikleri durumlarda nasıl davranmaları gerektiği konusunda bir paylaşım yapmak istiyorum.

Çocuğuna bağırıp pişmanlık duyan anne babalar sakin olun ve arkanıza yaslanarak bu yazıyı okuyun:)

Sevgili ebeveynler Çocuğunuza bağırdığınızda çocuğunuz neler hissedebilir? Gelin birlikte inceleyelim ve onların küçük ruhlarında bu bağırma davranışının nasıl derin yaralara yol açabileceğini gözlemleyelim.

- Öncelikle özgüveni sarsılabilir. 
- Kaygı ve endişeleri artabilir.
- Öfke nöbetleri geçirebilir.
- Başarısızlık korkusu olabilir ve bu korku onun yeni deneyimler yaşamasına engel olabilir.
- Arkadaş çevresinden kaçabilir ve yalnızlaşabilir.
- İçine kapanabilir. Bu da çocuk depresyonuna neden olabilir.
- Kendini değersiz hissedebilir.
- Hayvanlardan korkabilir. 
- Ve en önemlisi çocuğunuz zamanla size benzer. 
- [ ] 
Peki çocuğunuza bağırdıktan çağırdıktan sonra nasıl davranmanız gerekir?

* Öncelikle bağırmanızın hata olduğunu kendinizi suçlamadan kabul edin. Çocuğunuzla sakin bir ses tonuyla:
“Az önce sana bağırdım sinirlendim. Kontrolümü kaybettim. Bu davranışım doğru değildi.”

* Diğer taraftan Kendi duygularınıza ve çocuğunuzun duygularına saygı gösterin.
“Biran çok öfkelendim ve duygularımı kontrol etmekte zorlandım. Sana Bağırdığımda ne hissettin konuşmak ister misin? Anlıyorum sen de kendini korkmuş yalnız çaresiz ve üzgün hissettin.”

* Çocuklarınıza bağırdığınızda samimi bir şekilde özür dileyerek geleceğe yönelik güven verici davranışlar sergileyin.
“Duygularını benimle paylaştığın için teşekkür ederim. Öfkemi kontrol edemediğim ve sana bağırıp çağırdığım için özür dilerim. Böyle davranmam senin hatan değil. Bir dahaki sefere sana bağırarak değil de daha sakin kendimi ifade edeceğim”

* Ve en önemlisi çocuğunuza neden bağırdığınızı ve neyi değiştirmek istediğinizi söyleyin.
“……………………. Yaptığın için öfkelenerek sana bağırdım. Bir dahaki sefere bu kadar üzülme durumumda sana bağırmadan önce derin bir nefes alıp sakin kalmaya çalışacağım.”

Sevgili ebeveynler öncelikle çocuklarımızla olan işkilerimizde her türlü duyguyu yasamamız çok normal ve insani bir durum bunu kabul edin. 

Çocuğunuza karşı öfkelenip bağırıp kontrolüzü kaybettiğiniz de hiç bir şey olmamış gibi davranmayın. Bunun yerine bağırmanın hatalı olduğunu kabullenip bu durumun telafisini yapabilirsiniz.

Çocuğunuzun hatalarından ders çıkartmasını özür dilemesini 
İstiyorsanız öncelikle sizin çocuğunuza rol model olarak iyi davranışlar sergilemeniz gerekiyor. 

Sevgili ebeveynler çocuklarınıza baktığınızda kendinizi görürsünüz o yüzden kendinize iyi davranın Çocuklarınız sizin aynanız. 

Sevgiyle kalın.
Klinik Psikolog Gülsüm Bircan