Benlik ve bencillikle bir yere varılamaz. İşin temeli birlikte, beraberlikte, paylaşımdadır.

Birlik ve beraberliklerimiz bir bakıma güzellik ve zenginliklerimizdir.

Her aşamada insanlarımız sorgulamayı öğrenmeli, iyilik ve kararlılık geliştirmelidir.

Bayramlarımız şekil yönünden öne çıkarılmamalı, gerçek ve ifade ettikleri anlamlarıyla yaşanmalıdır.

Ben merkezli yaşamdan ziyade birlik ve beraberlik içinde yaşamanın insan onuruyla bağdaşır olduğu, çabanın bu doğrultuda sürdürülmesi gerektiği özendirilmelidir.

Kişi kendi için varsa, pekte hoş olmaz dünya. Konuya ilişkin şiirimi paylaşmak isterim. 

Kişi kendi için varsa

Kişi kendi için varsa 

Evrene, evliyaya

ölmüş yakınlarına

Tesbih çeker, dua okur

Hak vermez başkasına

Onunda canına okur

Kişi kendi içir varsa 

Söyledikleri önemlidir.

Başkaları ne söyler

Onları yalandan dinler

Hak verir veya vermez

Olanları olayları

Kendi terazisinde tartar

Taraf olur, orada yatar.

Kişi kendi için varsa

Anlatır hep anlatır

Dinlemeye gelince

Orada sorun yaratır

Kendisi soracak

İstediği gibi yanıt alacaktır

Zaman kendisinden artarsa

Başkalarına kalacaktır

Kişi kendisi için varsa

Atılır taşlar

Kim vurduya gider insan

Orda sorunlar başlar

Yürek yara alır

Yanlızlaşır insan

İlişkiler yavaşlar