Or­man­lar ya­nı­yor, or­man­lar ateş­ler için­de yan­dık­ça or­man­lar.Yü­rek­le­ri­miz ka­nı­yor orman yan­gın­la­rı­na. Nasıl da­ya­na­cak­sın? Or­man­la bir­lik­te sen de ya­na­cak­sın daha çok orman yan­ma­dan dayan yü­re­ğim dayan.
Ara­ba­lar yol­lar­da, vızır vızır uçu­yor son mo­de­li de var, Az yaşlı olan­la­rı­da yol­lar çift yönlü ol­sa­da, ölüm yol­lar­da kol ge­zi­yor Bu kadar kaza olur mu? İnsan bun­lar­dan be­zi­yor çok geç ol­ma­dan,dayan yü­re­ğim dayan.​Tra­fik ka­za­la­rı­na nasıl da­ya­na­cak­sın sağa sola sav­rul­muş ce­set­ler nasıl ba­ka­cak­sın çok geç ol­ma­dan vah­şet vic­dan­la­rı vur­ma­dan dayan yü­re­ğim dayan.
Terör can alı­yor masum suç­suz in­san­lar parça parça olu­yor.​Terör ço­ğal­dık­ça ço­ğa­lı­yor ken­di­ni ki­ra­ya ve­ren­ler ,vah­şe­te kapı ara­la­dı­lar çok geç ol­ma­dan dayan yü­re­ğim dayan.
Kriz geldi ka­pı­ya da­yan­dı,belki uyu­yan­lar uyan­dı mut­fak­lar­da yan­gın var,mar­ket­ler­de aca­yip fi­yat­lar çok geç ol­ma­dan ,dayan yü­re­ğim dayan oysa ,küçük mut­lu­luk­la­rın büyük se­vin­ci­ni in­san­lar­la pay­la­şa­rak ya­şa­mak gü­zel­dir.Bu gü­ze­lim dün­ya­da sa­ba­hın ilk ışık­la­rıy­la yeni güne mer­ha­ba di­ye­bil­mek önem­li­dir.İnsan­la­ra,do­ğa­ya,tüm can­lı­la­ra gü­nay­dın,di­ye­bil­mek ve güne öyle baş­la­mak bir başka gü­zel­dir.
Ne­ca­ti Cu­ma­li'nin di­ze­le­rin­de ol­du­ğu gibi artık mem­nu­num ya­şa­mak­tan.Sabah er­ken­den kalk­tı­ğım zaman.​Siz (ler) var­sı­nız.Gün­düz işim,ar­ka­daş­la­rım,gece yıl­dız­lar var.​Karım var,gü­nay­dın ta­vuk­lar ,ho­roz­lar di­ye­bil­mek­se ya­şa­ma se­vin­ci­ni iç­sel­leş­ti­re­rek ya­şa­ma ayrı bir anlam yük­le­mek­tir.
Güzel, ay­dın­lık, hu­zur­lu gün­ler­de ya­şa­ma­yı kim is­te­mez sev­gi­le­rim­le...